Zondagavond was het dan zo ver, op naar mijn volgend grote avontuur, de Elephant Adventure. Voordat ik op de plaats van bestemming aangekomen was, stond mij eerst nog een lange en intensieve reis te wachten van zo'n 12 uur. Het programma voor de olifanten vond namelijk plaats in Umphang, wildreservaat Thungyai Naresuan, in Noord-Thailand. Rond 8 uur 's avonds werden we, een groep van 7 personen, opgehaald bij Twin House en vertrokken we naar het busstation van Singburi waar we vervolgens om half 10 de touringcar instapte. Na een reis van zo'n 7 uur kwamen we aan op het busstation van Mae Sot. Vanaf dat punt was het nog vier uur rijden met de pick-up naar Umphang. Umphang is een nogal afgelegen gebied in de jungle en is te bereiken via één weg, de zogeheten Death Highway. De weg is 164 kilometer lang en zit vol scherpe bochten. Echt wel een Death Highway! Dag 1, 6-10-2014. Maandagochtend 9 uur kwamen we aan in het Guesthouse. Een leuke en goed verzorgde accommodatie, gelegen in een prachtige omgeving in het dorpje Umphang. De gehele ochtend kregen we de gelegenheid om bij te komen van de reis. Rond 1 uur stond de lunch voor ons klaar. Na de lunch was het tijd om voor het eerst een bezoek te brengen aan de olifanten. Deze week waren er drie olifanten om te verzorgen, de drie dames, Moekiemee van 48 jaar oud, Mepopo van 37 jaar oud en de jongste van het stel, Boendie van 15 jaar oud. (Boendie betekend in Thai 'veel geluk'). Uiteraard kwamen we niet zonder legen handen aan. De Aziatische olifant eet per dag tot ongeveer 150 kg plantaardig voedsel. Dat is dus nogal wat! Zo hadden we eerst wat bamboe voor ze gekapt en verzameld. Na het voeren van de olifanten, waren we teruggekeerd naar Umphang House en was ik samen met mijn kamergenoot Bianca de omgeving gaan verkennen en ik kan je vertellen, het is hier geweldig. Dag 2, 7-10-2014. Elke ochtend staat in het teken om de olifanten te verzorgen. Zo ook de dinsdagochtend. Na het ontbijt begonnen we de dag met het kappen van wat bananenbomen, want zonder voedsel aankomen bij de olifanten kon natuurlijk niet. Het kappen van de bananenbomen is me nog best een pittig klusje. Terwijl de mannen van Umphang, Thoen en Chanmon, in een paar slagen de stam doormidden hadden, kostte het mij wel 10 keer zoveel meer slagen. Maar ik kan zeggen dat het mij uiteindelijk ook gelukt is. Misschien was ik zelfs iets te enthousiast bezig geweest, aangezien ik na het kappen van de eerste bananenboom al een grote, open blaar op m'n hand had. De coördinator, Thoen, had m'n blaar schoongemaakt met alcohol. Dat is echt even doorbijten, maar beter dat dan straks een infectie oplopen dacht ik zo... Na een grote verzameling aan bananenbomen en bananentrossen, gingen we naar m'n lievelingen toe om ze te voeren. Nadat we al het voedsel hadden verspreid konden de dames rustig eten en hadden wij ook even pauze. Elke keer weer is het genieten om de olifanten zo bezig te zien. Indrukwekkend om te zien hoe de olifanten gemakkelijk een paar bomen kunnen verslinden met behulp van hun slurf en poten. Terwijl de olifanten druk bezig waren met het oppeuzelen van de bomen, speelde de Mahout en de Umphang mensen verschillende spelletjes met wat steentjes en takjes. Bijzonder om te zien dat ze hier zoveel plezier kunnen hebben met wat dat à gaat niks. Inmiddels was het ook voor ons tijd om te lunchen. Een van de coördinatoren had een heerlijke maaltijd gehaald bij een restaurant in het dorpje verderop. Nog nooit eerder had ik mijn lunch genuttigd op zo'n bijzondere locatie als deze. Een prachtig natuurgebied met olifanten die nog geen 10 meter van je vandaan staan. Na de lunch was het dan zo ver. Ik ging voor het eerst in mijn leven een ritje maken op een olifant! Samen met Bianca maakte we een ritje op Boendie. Ondanks dat Boendie netjes op haar knieën ging zitten was het best nog even een klim en klauter karweitje om boven op haar rug te komen. Maar dan, boven op haar rug, wat een geweldig gevoel en wat is het hoog! In het begin dacht ik wel dat het zitten op een olifant wat comfortabeler zou zijn, maar dat valt toch wel een beetje tegen. Je zit namelijk op de schouders en dat is nogal beweeglijk dus bij elke stap die de olifant zet heb je het idee dat je er elk moment van af kan vallen. Gelukkig wen je er hier na een tijdje aan en dat is ook goed te zien aan de Mahout. Met gemak klimmen ze op de olifant en zitten er vervolgens onwijs relaxed bij. Aan het einde van het rondje, liepen we met olifant en al de rivier in om ze vervolgens een fijne wasbeurt te geven. Dat is echt genieten voor ze en ikzelf heb er ook van genoten. Samen met de Mahout ging ik Boendie wassen. Op een gegeven moment zag ik alleen nog maar een slurf boven water uitkomen. Boendie was plots verdwenen! Na deze bijzondere momenten reden we met de groep terug naar guesthouse om ons vervolgens klaar te maken om te gaan raften, misschien beter gezegd, bootje varen. In deze tijd van het jaar staat het water in de rivier niet hoog en is de stroming ook niet erg sterk. Uiteraard wil dat niet zeggen dat het daarom minder leuk was. Onderweg kwamen we langs de meest mooie gebieden van Umphang. Halverwege de tocht door de prachtige natuur maakte we een tussenstop bij een hot spring. Na de hot spring voelde ik me wat licht in het hoofd en dus daar ging ik dan, hup, een duik in de ijskoude rivier. Gelukkig was mijn vervelende gevoel na die frisse duik zo goed als weg en konden we de tocht vervolgen. Teruggekomen bij het Umphang House stond het avondeten alweer voor ons klaar. Dag 3, 8-10-2014. Woensdagochtend, na het ontbijt, begonnen we de dag met wederom het kappen van wat bananenbomen en kokosnoot bomen. Ikzelf deed het rustig aan met wat het kappen betreft aangezien mijn blaar op m'n hand er nogal slecht uit zag. Wel zo verstandig dus! Na weer een grote verzameling aan voedsel gingen we richting de olifanten toe. Aangekomen op de plek van de olifanten stond alleen Mepopo daar. Moekiemee is een nogal ondeugende olifant en wilde onderweg niet luisteren naar haar nieuwe Mahout. Het kost in principe ook een paar maanden totdat ze aan elkaar gewend zijn, en de olifant dus ook luistert naar haar Mahout, maar omdat Moekiemee niet wilde luisterde hield ze ook Boendie op. Het is trouwens prachtig om te zien hoe sterk de band is met Boendie en haar Mahout, Gone. Na ongeveer een half uur kwamen ook zei aan op de plaats van bestemming en gaven we ze wat tijd om rustig te eten. Ik heb zo'n beetje de hele tijd naar ze gekeken. Ik heb ook zo moeten lachen om Mepopo, want zo af en toe gooit ze met behulp van haar slurf voedsel over haar heen en komt het op haar hoofd terecht. Grappig om te zien. Volgens mij doet ze dat gewoon om zo wat reservevoedsel te sparen voor later! Voordat we zelf aan de lunch begonnen, kreeg ik de gelegenheid om een rondje te rijden op een olifant. Dit keer reed ik een rondje op Mepopo, de grootste van de drie. Na het ritje was het tijd om te lunchen. Na de lunch was het tijd om een waterval te bezoeken, maar omdat ik zo graag nog even op mijn lieveling wilde rijden, kreeg ik daar de gelegenheid voor. Daar ging ik dan, een ritje op Boendie, wat een schat van een olifant is dat! Toch wel bijzonder, want in zo'n korte tijd als dit, heb ik echt een band met haar opgebouwd. Na het rondje was het dan toch echt tijd om naar de waterval te gaan, de Pha La Tha waterval. Ook hebben we de zogeheten apenbrug bezocht, een nogal onstabiele brug boven de rivier. Na de bezienswaardigheden keerde we terug naar het Umphang House waar wederom het avondeten alweer klaar stond. Dag 4, 9-10-2014. Donderdag alweer en dat betekende jammer genoeg de laatste dag bij de olifanten. De ochtend stond weer in het teken van het verzamelen van voedsel. Na uiteindelijk de grootste verzameling aan voedsel van de afgelopen dagen gingen we naar de olifanten. Daar aangekomen begonnen we het voedsel onder de drie dames eerlijk te verdelen en gaven we ze de tijd om lekker rustig te eten. Ik ben op een boomstam naast de olifanten gaan zitten en heb enorm van ze kunnen genieten. Wat een pracht beesten zijn het toch ook! Aangezien het nogal een warme, zonnige dag was, spoten de olifanten continu met het sap van de bananenbomen. Uiteraard gooide Mepopo ook weer voedsel over haar heen, grapkeutel. Rond 12 uur was het ook voor ons tijd om te lunchen. Dit keer was het iets anders dan een typisch Thais gerecht, namelijk spaghetti. Na de lunch kreeg ik de gelegenheid om een rondje op Boendie te rijden en aan het eind van het rondje liepen we direct de rivier in. Samen met haar Mahout heb ik Boendie een goede wasbeurt gegeven. Dat is echt genieten voor haar. Na heel wat gespetter en gespatter was het tijd om afscheid te nemen, vreselijk. Het werd nog even iets erger, want terwijl we in de pick-up zaten en wegreden van de olifanten, schoof de auto alle kant. Het had nogal hard geregend en dus was de weg spek glad. Doordat de auto plots verschoof vloog ik de lucht in en kwam ik met mijn stuit op de stang terecht. Auw! Uiteraard is het voor niemand leuk als er zo iets gebeurd, maar dit kan ik nou net even niet hebben in verband met de geschiedenis van mijn stuit... Lang leven de pijnstiller! Teruggekomen bij het Umphang House was het de bedoeling dat iedereen zijn/haar spullen zou pakken voor een avondje camping life. Helaas kon de activiteit niet door gaan in verband met het slechte weer. De rest van de avond hebben we doorgebracht in het Umphang House en wat kaartspelletjes gedaan. Dag 5, 10-10-2014. Vrijdag was de dag dat we jammer genoeg niet meer naar m'n lievelingen toe gingen, maar we wel een hele mooie andere bezienswaardigheid hebben bezocht, de Namtok Thi Lo Su waterval. Het is de bekendste waterval in Thailand gelegen in Umphang Wildlife Reserve in het Noorden van de Tak regio. Daarbij staat de waterval in de top 6 van de grootste watervallen van Azië. De Namtok staat bekend om zijn sereniteit en schilderachtige omgeving. Het is werkelijk de mooiste en grootste waterval die ik tot nu toe in m'n leven heb gezien. Er zit wel een 'maar' aan.. Voordat je op deze prachtige locatie aankomt, staat je eerst nog een barre tocht van in totaal zo'n 2,5 uur te wachten. Het eerste half uur was prima te doen, de 27 kilometers die daarna volgde, minder. Het is een weg die door de jungle loopt en is dus niet geasfalteerd. Doordat het de afgelopen nacht zoveel had geregend, was de weg ook nog eens nat en spek en spekglad. Na een tocht in de jungle met de pick-up van zo'n twee uur, moesten we het laatste halfuur lopen. Gelukkig was dat goed te doen. Het duurde dus wel even en vergde nogal wat inspanning om uiteindelijk de verbazingwekkende oase te bereiken. Uiteraard maakte dat wel het avontuur nog specialer. Al met al heb ik onwijs genoten van de afgelopen dagen. Voor mij was de week bij de olifanten de mooiste en meest unieke ervaring van mijn leven tot nu toe. Een echt hoogtepunt van mijn reis in Thailand, dat was het zeker. De olifanten hebben mijn hart gestolen. Wat een ontzettende grote, intelligente, ondeugende en vooral hele liefdevolle dieren. Voor mij voelt het zo enorm speciaal dat ik olifanten van zo dichtbij heb kunnen bewonderen, ze heb kunnen verzorgen, rondje op ze heb kunnen rijden en zelfs met ze in de rivier heb kunnen zwemmen. Voor mij is het een droom die is uitgekomen. Ook vond ik het ontzettend leuk dat we naast de olifanten nog allerlei andere activiteiten hebben gedaan. Ook die had ik zeker niet willen missen. Inmiddels is het zondag en ben ik vannacht teruggekomen bij Twin House. Dat betekende wel dat er zaterdag eerst nog een reis van zo'n 14 uur gemaakt moest worden, waarvan de eerste 5 uur over de Death Highway. Om half 12 's middags werden Bianca en ik opgehaald door een lokale taxi bij Umphang House. Aangekomen bij het busstation van Mae Sot moesten we ruim twee uur wachten op de bus die ons naar Singburi busstation bracht. We hadden nogal trek dus waren we bij een restaurant wat gaan eten, heerlijk! Na een busreis van 7 uur werden Bianca en ik gedropt in de middle of nowhere. Na een kwartier lopen langs een nogal gevaarlijke, drukke en donkere weg kwamen we aan bij het tankstation waar we door een pick-up werden opgehaald. Rond 2 uur vannacht kwamen we eindelijk aan bij Twin House. Na zo'n zware reis als dit ben ik blij dat ik het heb overleefd! Verder heb ik vandaag de dag doorgebracht met m'n grote vriendin, Took. Wat een geweldig mens is dat toch. Daar gingen we dan, samen op de scooter door Singburi. Morgen staat er voor mij een nieuw en tevens ook alweer mijn laatste programma voor de deur. De komende week ga ik genieten van de zon, zee en het strand! Koh Samet, ik kom eraan!