De afgelopen week heb ik kunnen genieten van de zon, zee het het strand. Het was een fantastische week om bij te komen van alle mooie en bijzondere gebeurtenissen
en indrukken van de afgelopen weken van die ik in Thailand heb meegemaakt. Ik heb dan ook niet veel meer gedaan dan lekker zonnebaden, luieren en het bijwonen van de spectaculaire fire
shows.
Koh Samet was het eiland waar ik de afgelopen week te vinden was. Koh Samet is een klein eiland in het oosten van de Golf van Thailand. Het eiland staat bekend
vanwege de witte stranden en het kristalhelder water. Bovendien wordt er beweerd dat dit eiland de meeste zonuren heeft van alle eilanden in Thailand. Toen ik dat hoorde, klonk dat als muziek in
m'n oren!
Halverwege de week stond er een boottocht op de planning. Samen met twee andere personen hadden we een nogal grote boot tot onze beschikking. Tijdens de tocht
konden we heerlijk op het dek zonnen en hadden we in totaal drie stops gemaakt waarvan twee om te snorkelen en één om te vissen. Helaas was het snorkelen niet veel aan, aangezien er nauwelijks een
vis te zien was. Na de eerste stop was het tijd om te lunchen. We hadden de Fried Rice Chicken gegeten, heerlijk! Na de lunch vaarden we een stuk verder om vervolgens midden op zee te gaan vissen.
Een geweldig idee om dit midden op zee te doen maar niet heus.. Continu schommelde de boot alle kanten op, waardoor ik me op een gegeven moment zo zeeziek voelde, bah. Na zo'n twee uur geschommeld
te hebben midden op zee, keerde we terug richting land waar we de derde en laatste stop maakte om te snorkelen. Ook hier was jammer genoeg nauwelijks een vis te zien. Wel had ik dit keer een enorm
grote zee-egel gespot, ter grote van een voetbal. Ondanks dat ik verder weinig spectaculairs gezien had deze dag en ik me niet helemaal 100% voelde, was het een geslaagde en vooral zonnige
dag.
Mijn avontuur in Thailand zit er nu dus alweer bijna op. Wat is de tijd hier snel gegaan zeg, ongelooflijk. Het waren zes bijzondere en onvergetelijke weken. Ik heb
onuitwisbare indrukken opgedaan, m'n liefste dierenvriendjes van heel dichtbij meegemaakt, kennis gemaakt met een volstrekt andere cultuur, kortweg, in een relatief korte tijd heel veel
(levens)wijsheid opgedaan. Met een goed gevoel en met heel wat ervaringen rijker keer ik zondag terug naar Nederland. Ik verheug me onwijs op het moment dat ik m'n lieve familie en vrienden
allemaal een stevige knuffel kan geven! Lieverds, ik kom eraan!
Zondagavond was het dan zo ver, op naar mijn volgend grote avontuur, de Elephant Adventure. Voordat ik op de plaats van bestemming aangekomen was, stond mij eerst nog een lange en intensieve reis te
wachten van zo'n 12 uur. Het programma voor de olifanten vond namelijk plaats in Umphang, wildreservaat Thungyai Naresuan, in Noord-Thailand. Rond 8 uur 's avonds werden we, een groep van 7 personen,
opgehaald bij Twin House en vertrokken we naar het busstation van Singburi waar we vervolgens om half 10 de touringcar instapte. Na een reis van zo'n 7 uur kwamen we aan op het busstation van Mae
Sot. Vanaf dat punt was het nog vier uur rijden met de pick-up naar Umphang. Umphang is een nogal afgelegen gebied in de jungle en is te bereiken via één weg, de zogeheten Death Highway. De weg is
164 kilometer lang en zit vol scherpe bochten. Echt wel een Death Highway! Dag 1, 6-10-2014. Maandagochtend 9 uur kwamen we aan in het Guesthouse. Een leuke en goed verzorgde accommodatie, gelegen in
een prachtige omgeving in het dorpje Umphang. De gehele ochtend kregen we de gelegenheid om bij te komen van de reis. Rond 1 uur stond de lunch voor ons klaar. Na de lunch was het tijd om voor het
eerst een bezoek te brengen aan de olifanten. Deze week waren er drie olifanten om te verzorgen, de drie dames, Moekiemee van 48 jaar oud, Mepopo van 37 jaar oud en de jongste van het stel, Boendie
van 15 jaar oud. (Boendie betekend in Thai 'veel geluk'). Uiteraard kwamen we niet zonder legen handen aan. De Aziatische olifant eet per dag tot ongeveer 150 kg plantaardig voedsel. Dat is dus nogal
wat! Zo hadden we eerst wat bamboe voor ze gekapt en verzameld. Na het voeren van de olifanten, waren we teruggekeerd naar Umphang House en was ik samen met mijn kamergenoot Bianca de omgeving gaan
verkennen en ik kan je vertellen, het is hier geweldig. Dag 2, 7-10-2014. Elke ochtend staat in het teken om de olifanten te verzorgen. Zo ook de dinsdagochtend. Na het ontbijt begonnen we de dag met
het kappen van wat bananenbomen, want zonder voedsel aankomen bij de olifanten kon natuurlijk niet. Het kappen van de bananenbomen is me nog best een pittig klusje. Terwijl de mannen van Umphang,
Thoen en Chanmon, in een paar slagen de stam doormidden hadden, kostte het mij wel 10 keer zoveel meer slagen. Maar ik kan zeggen dat het mij uiteindelijk ook gelukt is. Misschien was ik zelfs iets
te enthousiast bezig geweest, aangezien ik na het kappen van de eerste bananenboom al een grote, open blaar op m'n hand had. De coördinator, Thoen, had m'n blaar schoongemaakt met alcohol. Dat is
echt even doorbijten, maar beter dat dan straks een infectie oplopen dacht ik zo... Na een grote verzameling aan bananenbomen en bananentrossen, gingen we naar m'n lievelingen toe om ze te voeren.
Nadat we al het voedsel hadden verspreid konden de dames rustig eten en hadden wij ook even pauze. Elke keer weer is het genieten om de olifanten zo bezig te zien. Indrukwekkend om te zien hoe de
olifanten gemakkelijk een paar bomen kunnen verslinden met behulp van hun slurf en poten. Terwijl de olifanten druk bezig waren met het oppeuzelen van de bomen, speelde de Mahout en de Umphang mensen
verschillende spelletjes met wat steentjes en takjes. Bijzonder om te zien dat ze hier zoveel plezier kunnen hebben met wat dat à gaat niks. Inmiddels was het ook voor ons tijd om te lunchen. Een van
de coördinatoren had een heerlijke maaltijd gehaald bij een restaurant in het dorpje verderop. Nog nooit eerder had ik mijn lunch genuttigd op zo'n bijzondere locatie als deze. Een prachtig
natuurgebied met olifanten die nog geen 10 meter van je vandaan staan. Na de lunch was het dan zo ver. Ik ging voor het eerst in mijn leven een ritje maken op een olifant! Samen met Bianca maakte we
een ritje op Boendie. Ondanks dat Boendie netjes op haar knieën ging zitten was het best nog even een klim en klauter karweitje om boven op haar rug te komen. Maar dan, boven op haar rug, wat een
geweldig gevoel en wat is het hoog! In het begin dacht ik wel dat het zitten op een olifant wat comfortabeler zou zijn, maar dat valt toch wel een beetje tegen. Je zit namelijk op de schouders en dat
is nogal beweeglijk dus bij elke stap die de olifant zet heb je het idee dat je er elk moment van af kan vallen. Gelukkig wen je er hier na een tijdje aan en dat is ook goed te zien aan de Mahout.
Met gemak klimmen ze op de olifant en zitten er vervolgens onwijs relaxed bij. Aan het einde van het rondje, liepen we met olifant en al de rivier in om ze vervolgens een fijne wasbeurt te geven. Dat
is echt genieten voor ze en ikzelf heb er ook van genoten. Samen met de Mahout ging ik Boendie wassen. Op een gegeven moment zag ik alleen nog maar een slurf boven water uitkomen. Boendie was plots
verdwenen! Na deze bijzondere momenten reden we met de groep terug naar guesthouse om ons vervolgens klaar te maken om te gaan raften, misschien beter gezegd, bootje varen. In deze tijd van het jaar
staat het water in de rivier niet hoog en is de stroming ook niet erg sterk. Uiteraard wil dat niet zeggen dat het daarom minder leuk was. Onderweg kwamen we langs de meest mooie gebieden van
Umphang. Halverwege de tocht door de prachtige natuur maakte we een tussenstop bij een hot spring. Na de hot spring voelde ik me wat licht in het hoofd en dus daar ging ik dan, hup, een duik in de
ijskoude rivier. Gelukkig was mijn vervelende gevoel na die frisse duik zo goed als weg en konden we de tocht vervolgen. Teruggekomen bij het Umphang House stond het avondeten alweer voor ons klaar.
Dag 3, 8-10-2014. Woensdagochtend, na het ontbijt, begonnen we de dag met wederom het kappen van wat bananenbomen en kokosnoot bomen. Ikzelf deed het rustig aan met wat het kappen betreft aangezien
mijn blaar op m'n hand er nogal slecht uit zag. Wel zo verstandig dus! Na weer een grote verzameling aan voedsel gingen we richting de olifanten toe. Aangekomen op de plek van de olifanten stond
alleen Mepopo daar. Moekiemee is een nogal ondeugende olifant en wilde onderweg niet luisteren naar haar nieuwe Mahout. Het kost in principe ook een paar maanden totdat ze aan elkaar gewend zijn, en
de olifant dus ook luistert naar haar Mahout, maar omdat Moekiemee niet wilde luisterde hield ze ook Boendie op. Het is trouwens prachtig om te zien hoe sterk de band is met Boendie en haar Mahout,
Gone. Na ongeveer een half uur kwamen ook zei aan op de plaats van bestemming en gaven we ze wat tijd om rustig te eten. Ik heb zo'n beetje de hele tijd naar ze gekeken. Ik heb ook zo moeten lachen
om Mepopo, want zo af en toe gooit ze met behulp van haar slurf voedsel over haar heen en komt het op haar hoofd terecht. Grappig om te zien. Volgens mij doet ze dat gewoon om zo wat reservevoedsel
te sparen voor later! Voordat we zelf aan de lunch begonnen, kreeg ik de gelegenheid om een rondje te rijden op een olifant. Dit keer reed ik een rondje op Mepopo, de grootste van de drie. Na het
ritje was het tijd om te lunchen. Na de lunch was het tijd om een waterval te bezoeken, maar omdat ik zo graag nog even op mijn lieveling wilde rijden, kreeg ik daar de gelegenheid voor. Daar ging ik
dan, een ritje op Boendie, wat een schat van een olifant is dat! Toch wel bijzonder, want in zo'n korte tijd als dit, heb ik echt een band met haar opgebouwd. Na het rondje was het dan toch echt tijd
om naar de waterval te gaan, de Pha La Tha waterval. Ook hebben we de zogeheten apenbrug bezocht, een nogal onstabiele brug boven de rivier. Na de bezienswaardigheden keerde we terug naar het Umphang
House waar wederom het avondeten alweer klaar stond. Dag 4, 9-10-2014. Donderdag alweer en dat betekende jammer genoeg de laatste dag bij de olifanten. De ochtend stond weer in het teken van het
verzamelen van voedsel. Na uiteindelijk de grootste verzameling aan voedsel van de afgelopen dagen gingen we naar de olifanten. Daar aangekomen begonnen we het voedsel onder de drie dames eerlijk te
verdelen en gaven we ze de tijd om lekker rustig te eten. Ik ben op een boomstam naast de olifanten gaan zitten en heb enorm van ze kunnen genieten. Wat een pracht beesten zijn het toch ook!
Aangezien het nogal een warme, zonnige dag was, spoten de olifanten continu met het sap van de bananenbomen. Uiteraard gooide Mepopo ook weer voedsel over haar heen, grapkeutel. Rond 12 uur was het
ook voor ons tijd om te lunchen. Dit keer was het iets anders dan een typisch Thais gerecht, namelijk spaghetti. Na de lunch kreeg ik de gelegenheid om een rondje op Boendie te rijden en aan het eind
van het rondje liepen we direct de rivier in. Samen met haar Mahout heb ik Boendie een goede wasbeurt gegeven. Dat is echt genieten voor haar. Na heel wat gespetter en gespatter was het tijd om
afscheid te nemen, vreselijk. Het werd nog even iets erger, want terwijl we in de pick-up zaten en wegreden van de olifanten, schoof de auto alle kant. Het had nogal hard geregend en dus was de weg
spek glad. Doordat de auto plots verschoof vloog ik de lucht in en kwam ik met mijn stuit op de stang terecht. Auw! Uiteraard is het voor niemand leuk als er zo iets gebeurd, maar dit kan ik nou net
even niet hebben in verband met de geschiedenis van mijn stuit... Lang leven de pijnstiller! Teruggekomen bij het Umphang House was het de bedoeling dat iedereen zijn/haar spullen zou pakken voor een
avondje camping life. Helaas kon de activiteit niet door gaan in verband met het slechte weer. De rest van de avond hebben we doorgebracht in het Umphang House en wat kaartspelletjes gedaan. Dag 5,
10-10-2014. Vrijdag was de dag dat we jammer genoeg niet meer naar m'n lievelingen toe gingen, maar we wel een hele mooie andere bezienswaardigheid hebben bezocht, de Namtok Thi Lo Su waterval. Het
is de bekendste waterval in Thailand gelegen in Umphang Wildlife Reserve in het Noorden van de Tak regio. Daarbij staat de waterval in de top 6 van de grootste watervallen van Azië. De Namtok staat
bekend om zijn sereniteit en schilderachtige omgeving. Het is werkelijk de mooiste en grootste waterval die ik tot nu toe in m'n leven heb gezien. Er zit wel een 'maar' aan.. Voordat je op deze
prachtige locatie aankomt, staat je eerst nog een barre tocht van in totaal zo'n 2,5 uur te wachten. Het eerste half uur was prima te doen, de 27 kilometers die daarna volgde, minder. Het is een weg
die door de jungle loopt en is dus niet geasfalteerd. Doordat het de afgelopen nacht zoveel had geregend, was de weg ook nog eens nat en spek en spekglad. Na een tocht in de jungle met de pick-up van
zo'n twee uur, moesten we het laatste halfuur lopen. Gelukkig was dat goed te doen. Het duurde dus wel even en vergde nogal wat inspanning om uiteindelijk de verbazingwekkende oase te bereiken.
Uiteraard maakte dat wel het avontuur nog specialer. Al met al heb ik onwijs genoten van de afgelopen dagen. Voor mij was de week bij de olifanten de mooiste en meest unieke ervaring van mijn leven
tot nu toe. Een echt hoogtepunt van mijn reis in Thailand, dat was het zeker. De olifanten hebben mijn hart gestolen. Wat een ontzettende grote, intelligente, ondeugende en vooral hele liefdevolle
dieren. Voor mij voelt het zo enorm speciaal dat ik olifanten van zo dichtbij heb kunnen bewonderen, ze heb kunnen verzorgen, rondje op ze heb kunnen rijden en zelfs met ze in de rivier heb kunnen
zwemmen. Voor mij is het een droom die is uitgekomen. Ook vond ik het ontzettend leuk dat we naast de olifanten nog allerlei andere activiteiten hebben gedaan. Ook die had ik zeker niet willen
missen. Inmiddels is het zondag en ben ik vannacht teruggekomen bij Twin House. Dat betekende wel dat er zaterdag eerst nog een reis van zo'n 14 uur gemaakt moest worden, waarvan de eerste 5 uur over
de Death Highway. Om half 12 's middags werden Bianca en ik opgehaald door een lokale taxi bij Umphang House. Aangekomen bij het busstation van Mae Sot moesten we ruim twee uur wachten op de bus die
ons naar Singburi busstation bracht. We hadden nogal trek dus waren we bij een restaurant wat gaan eten, heerlijk! Na een busreis van 7 uur werden Bianca en ik gedropt in de middle of nowhere. Na een
kwartier lopen langs een nogal gevaarlijke, drukke en donkere weg kwamen we aan bij het tankstation waar we door een pick-up werden opgehaald. Rond 2 uur vannacht kwamen we eindelijk aan bij Twin
House. Na zo'n zware reis als dit ben ik blij dat ik het heb overleefd! Verder heb ik vandaag de dag doorgebracht met m'n grote vriendin, Took. Wat een geweldig mens is dat toch. Daar gingen we dan,
samen op de scooter door Singburi. Morgen staat er voor mij een nieuw en tevens ook alweer mijn laatste programma voor de deur. De komende week ga ik genieten van de zon, zee en het strand! Koh
Samet, ik kom eraan!
De afgelopen week heb ik kennis kunnen maken met een voor mij totaal nieuwe sport, namelijk Thai Boxing. Zowel mentaal als lichamelijk is dit een ontzettende zware sport. Wat een vechtlust,
discipline, doorzettingsvermogen, kracht, lenigheid, conditie en snelheid is hier voor nodig zeg, ongelooflijk! - Maandagmorgen om 5 uur ging mijn wekker af. Het was een vroeg begin van een nieuwe
week, een nieuw programma en een nieuw avontuur. Samen met een ander meisje, Philine, begonnen wij aan de uitdaging Thai Boxing. Na ongeveer 2,5 kilometer fietsen vanaf Twin House kwamen we aan bij
de plaats van bestemming. Daar aangekomen waren de boksers al bezig met hun dagelijkse hardloopsessie van 10 kilometer. Samen met de trainer waren Philine en ik ze, dit keer, achterna gefietst, de
volgende ochtenden was het de bedoeling dat we ze achterna zouden rennen! Teruggekomen bij de ring kregen wij onze eerste les Thai Boxing. Omdat we met ze tweeën waren, kregen we ieder een eigen
trainer, echte privé lessen dus dat betekend kei hard doorgaan! Mijn trainer was Bon. Bon is een jongeman van 21 jaar en is zelf een Thai Bokser op hoog niveau. Voordat we begonnen met de training,
kregen we eerst wat belangrijke informatie over de sport. - Thai Boxing, ook wel Muay Thai genoemd, is een vechtsport die al eeuwen bestaat, het werd in Thailand en buurlanden in tijd van vrede
beoefend door de soldaten en boeren. In de loop der jaren heeft het zich ontwikkeld tot een van de effectiefste vechtsporten in de wereld. Het Muay Thai boksen bestaat uit een gevecht waarin alle
lichaamsdelen gebruikt kunnen worden. Voor de armen zijn dat de vuisten en ellebogen, voor de benen worden de voeten, het scheenbeen en de knieën als "wapen" gebruikt. - Na de informatie begonnen we
met het leren van de basishoudingen en technieken van de sport. Zo leerde we wat bokstechnieken, traptechnieken, knietechnieken en elleboogtechnieken. Na een training van zo'n 1,5 uur was het tijd
voor het ontbijt. Na het ontbijt fietsten we terug naar Twin House om daar de rest van de ochtend en middag door te brengen en bij te komen van de training. Elke middag rond 4 uur staat namelijk de
tweede training voor de boeg. Ook tijdens de middagtraining van zo'n 1,5 uur ga je verder met het oefenen van de belangrijkste houdingen en technieken van deze sport. - De afgelopen dagen, maandag
tot en met donderdag, zagen er uit zoals ik hierboven heb beschreven. Elke dag zo'n 10 kilometer fietsen, 's ochtends vroeg een hardloopsessie van 5 kilometer, daarna een training van 1,5 uur en
vervolgens in de middag, wederom een training van zo'n 1,5 uur. De laatste twee dagen waren ontzettend gaaf aangezien je je agressie letterlijk en figuurlijk kwijt kon. Mijn trainer, Bon, deed z'n
bescherming om, ik m'n bokshandschoenen aan en gaan met die banaan! Na de eerste dag voelde ik de spierpijn al opkomen. De spierpijn werd met de dag als maar erger en erger en ik werd helaas ook
halverwege de week flink verkouden. Niet helemaal 100% fit dus. Toch ging ik door tot het bittere einde en daar kan ik m'n handen voor dichtknijpen want heb het toch maar weer even mooi gedaan. -
Vrijdag was de dag dat er geen wekker meer om 5 uur 's ochtends ging, er geen vroege hardloopsessie van 5 kilometer meer was en er ook geen lessen Thai Boksen meer waren. Dat is even afkicken! Het
was de dag dat ik mee ging naar het weeshuis. Ik wilde graag mee in verband met het feit dat we na de lunch de tempel zouden gaan bezoeken waar we twee weken geleden ook met dit programma waren. Het
was de tempel waar de twee bijzondere exemplaren te bewonderen waren, de olifant puppy en de twee kleine mensjes. Het blijft ontzettend interessant en bizar om te zien. Maar omdat ik niet met lege
handen thuis wil komen en ik de vorige keer bij deze tempel veel verschillende en leuke souvenirs zag maar m'n geld niet bij me had, kreeg ik daar deze dag een soort van revanche voor, of toch niet..
Mister one, de coördinator van het programma, vroeg voordat we naar Sri Udom Orphanage gingen aan mij of ik het vervelend vond om morgen naar de tempel te gaan en vandaag naar een nieuwe
bezienswaardigheid, namelijk de Monkey Forest. No problemo! - Aangekomen bij het weeshuis waren we met een stuk of twaalf man de ochtend begonnen met het maken van bakken cement. Rond 12 uur was het
tijd om naar het restaurantje te gaan voor de lunchpauze. Ik heb gekozen voor hier mij favoriete gerecht met de Big Noodles met groenten, kip en ei. Voortreffelijk! Na de lunchpauze gingen we naar de
Monkey Forest, een gebied met werkelijk overal apen. Wat zijn dat toch leuke en ondeugende beesten. Ook waren er in dat gebied heel wat andere dieren te bewonderen zoals wilde zwijnen. - Inmiddels
ben ik terug bij Twin House en ga straks lekker van m'n avondmaal genieten. Verder houd ik het dit weekend rustig aan, ga nog een beetje bijkomen van de afgelopen sportweek en van m'n verkoudheid en
ga morgen (zaterdag) dus in de ochtend even naar de tempel. Maandag begint er weer een volgend avontuur, de Elephant Adventure. Voordat ik op de plaats van bestemming zal zijn, staat mij
zondagavond/nacht eerst nog een lange en intensieve bus reis te wachten van in totaal zo'n 12 uur. The Elephant Adventure vindt namelijk plaats in Umphang, Noord-Thailand. Umphang ligt erg afgelegen
en is alleen te bereiken via één weg, ook wel de Death Highway genoemd. De weg schijnt ontzettend lang te zijn met vol scherpe bochten en veel steile stukken. Humm, als dat maar goed gaat! P.s.
Helaas kan ik via m'n blog nog steeds geen foto's plaatsen. Ik verwijs jullie graag door naar mijn Facebookpagina:
https://www.facebook.com/daisy.denhartog.9/media_set?set=a.773807209339502.1073741838.100001306892847&type=3
Inmiddels zit mijn week in de jungle er alweer op. Wat een belevenis was dit zeg! Het was een week back to basic. Ongelooflijk zwaar, maar ook zo veel moois gezien. Ik heb genoten met volle teugen,
ben weer een ervaring rijker en ik kan je vertellen, het is me er eentje.. Dag 1, 22-09-2014 Rond negen uur werd ik opgepikt om naar mijn komende verblijfplaats te gaan, de jungle. Omdat er geen
andere deelnemers voor dit programma hadden aangemeld bestond de groep alleen uit de coördinator Nok en ik. Erg benieuwd wat mij te wachten stond. Het was een reis van ongeveer 5 uur. Tijdens de
eerste tussenstop hadden we het een en ander aan voedsel en materialen ingekocht. Dat was wel nodig, want de gehele week gingen we back to basic. De tweede tussenstop was bij een homestay restaurant
voor de lunch. Na de lunch vervolgde we de reis en reden we steeds verder de bergen in. Het was een lange maar prachtige rit. Maar dan, Nok bedacht zich dat ze iets vergeten was, namelijk een
kookstel. Wij terug naar de bewoonde wereld, maar helaas, nergens te krijgen. Terug gaan naar het centrum had geen zin aangezien we al zo ver op weg waren. Dan zit er niks anders op om zelf een
vuurtje te maken en dus hadden we wat hout blokken gekocht. Wauw, dat wordt wel heel erg back to basic, dacht ik bij mezelf. Zo'n anderhalf uur verder waren we aangekomen bij de bestemming, Phutoei
National Park, Dan Chang Suphanburi. Vanaf dat moment begon de camping life. Zelf m'n tentje in elkaar gezet en was het, voor zover het kon, naar mijn wens in gaan richten. Voordat Nok en ik begonnen
met koken, waren we eerst nog even naar een lokale markt gegaan om daar wat verse groenten te kopen. Het is een markt die er alleen op maandag is dus het gehele jungle dorp was wel zo'n beetje
aanwezig op deze markt. Gezellige, drukke boel! Na onze inkopen zijn we terug gegaan naar het National Park en als welkomstverassing hadden de Rangers voor het avondeten gezorgd. Dag 2, 23-09-2014
Auw! M'n rug! Humm, het slapen op de stenen is niet echt heel comfortabel, maar dat kon ik van te voren natuurlijk ook wel bedenken.. Dat worden nog eens een paar leuke nachten.. Aangezien ik ook
vroeg wakker was, besloot ik de dinsdag te beginnen met wat rondjes hardlopen. Alles beter dan blijven liggen in m'n tentje op de stenen en ja, straks terug in Nederland moet ik m'n vader nog wel
kunnen bijhouden. Na het ontbijt kreeg ik te horen dat de plannen waren gewijzigd en dat we naar de tweede locatie zouden verhuizen. Wederom een National Park alleen lag deze veel dieper in de
jungle. De reden van de verhuizing was in verband met het mooie weer en voor dat programma op die locatie was dat nogal gunstig. Achteraf gezien snap ik dat heel goed. Bovendien moet je in dit gebied
van Thailand profiteren van het goede weer. Het regent hier vaker dan de zo'n schijnt. Voor we bij de plaats van bestemming aankwamen, stond ons eerst nog een intensieve reistijd van ongeveer een uur
voor de boeg. We gingen steeds verder de jungle in. De omgeving werd alsmaar mooier en mooier en de weg alsmaar slechter en slechter. Ik stuiterde letterlijk alle kanten op in de auto. En dan,
aangekomen bij het startpunt van m'n eerste trekking in de jungle. Samen met Nok en een ranger ben ik aan een trekking begonnen van ruim 8 kilometer lang en stond in het teken om de drie watervallen
te bezoeken, de Tapernkeenoy. Uiteraard waren hier geen normale, mensvriendelijke voetpaden te bekennen en dus werd het heel wat klim en klauter werk. De eerste waterval kwamen we al vrij snel tegen,
prachtig! Bovendien kon ik hier nog wel lachen maar na de volgende 5 kilometers die kwamen werd dat steeds iets minder. Ik kan haast niet beschrijven hoe zwaar het was om door de boesh boesh van
Phutoei te lopen. Op dat moment kon ik wel janken, zo zwaar was het. Elke stap die ik zette dacht ik bij mezelf, kom op Dais, gewoon doorgaan tot het bittere eind. En ja hoor, de waterval in zicht!!!
Ik was als een kind zo blij toen ik de waterval van een afstand kon horen en zien. Daar aangekomen hadden we de lunchpauze ingelast. In een zakje had ik wat Thai Fried meegenomen en lekker
opgepeuzeld. Na ongeveer een half uur pauze waren we aan de laatste kilometers begonnen. Ook die waren behoorlijk pittig. En dan, de grootste van de drie. Samen met Nok een frisse douche genomen en
wat hadden we een lol. Na de laatste waterval bezocht te hebben, was het einde daar. Ontzettend blij, tevreden, trots, moe, uitgeput, voldaan en noem het allemaal maar op. Al deze gevoelens en
gedachtes gingen door m'n hoofd. Na wat uitgerust te hebben op het park, was ik voor de tweede keer m'n tent op gaan zetten. Daarna waren Nok en ik het avondeten gaan klaarmaken op ons zelf gemaakte
vuurtje. Het werd een vissoep, Tom Yum Pla, heerlijk! Dag 3, 24-09-2014 De woensdag stond ik op met de gedachten dat het zomaar weer eens een hele zware dag zou kunnen worden en dat was ook wel
gebleken. In de ochtend waren Nok, een ranger en ik begonnen aan de tweede trekking. Een trekking die volgens vele als heel zwaar wordt beschouwd. Aan het aantal kilometers zal het niet liggen, maar
aan de soort route wel. Het was een tocht naar de top van de hoogste berg van de jungle, de Thewada Peak. Dat betekende ruim 1 kilometer continu stijl omhoog lopen. Nog niet eens halverwege de tocht
was Nok teruggekeerd naar het park omdat ze het echt niet langer volhield. Ik bleef dus samen achter met de ranger. Ook mijn spieren waren goed aan het verzuren, maar als ik ergens aan begin wil ik
dat afmaken ook, dus hup, door gaan! De laatste 200 meter van de berg waren het steilst en ook nog eens eng glad, dat terwijl het niet eens had geregend. Ze zeggen ook wel dat de laatste lootjes het
zwaarst wegen. Door het beklimmen van deze berg kom je er achter dat daar niks aan gelogen is. Maar dan, op de top van de berg. Wat een prachtig uitzicht! Het geeft je een enorme kick wanneer je na
zo'n heavy tocht op de top van de berg staat. Genoten van de stilte en de mooie omgeving. Uiteraard ook prachtige foto's gemaakt. Tsja, en dan, de heenweg gehad, nu de terugweg nog. Pittig!
Uiteindelijk rond lunchtijd aangekomen op het National Park waar Nok de maaltijd, Noodles met groente en ei, aan het voorbereiden was. Na de lunch was ik lekker in het zonnetje gaan liggen. In de
namiddag stond mij nog het bezoeken van een bezienswaardigheid voor de boeg, namelijk de Tapernthong cave. Na 1,5 kilometer lopen, kwamen we aan bij de ingang van de grot maar werden we helaas
tegengehouden door de black snake, een hele gevaarlijke, giftige slang, dus konden we helaas niet naar binnen. Wat een beest! Na dit avontuur waren we teruggekeerd naar het National Park waar Nok en
ik begonnen met de voorbereiden van het avondeten. Flink uitgepakt. We waren zo'n 1,5 uur bezig met alle voorbereidingen. Dit keer hadden we Green Curry gemaakt met rijst, gebakken komkommer met ei
en Banana Blossom, mmm. Tijdens het avondeten kwamen er nog wat kindjes langs om een welkomstdans voor mij te performen. Super schattig! Dag 4, 25-09-2014 De donderdag begon ik met het inpakken van
de spullen. Het was namelijk de dag om terug te keren naar het eerste National Park. Voordat we op de plaats van bestemming waren, stond ons eerst weer de intensieve autorit voor de boeg. Het was
best spannend aangezien het de hele nacht flink had geregend en de weg er daardoor nog slechter aan toe was. Maar gelukkig kwamen we na anderhalf uur veilig en wel aan bij het National Park. Voor de
derde keer en hopelijk ook de laatste keer de tent in elkaar gezet. Daarna waren Nok, een ranger en ik naar een plek gereden waar 26 jaar geleden een Australisch vliegtuig was neergestort. Op deze
plek waren zo'n 300 mensen omgekomen. Wat je van de ramp nog kan zien zijn wat brokstukken van het neergestorte vliegtuig. Toch wel even een kippenvel momentje. Teruggekomen op het park hadden we de
lunchpauze. Na de lunch waren Nok en ik naar een ander National Park gereden, het Chaloem Rattanakosin National Park. Daar aangekomen hadden we een grot bezocht, de Thanlodnoi cave. Prachtige grot
met héél wat badman bewoners. Na de tocht door de grot kwam je terecht in een tuin met ik weet niet hoeveel verschillende soorten planten, bomen en bloemen. Wederom prachtig. na zo'n 2 kilometer
lopen door deze tuin kwam je bij een waterval terecht, de Tri Trueng. Daar aangekomen hadden we uiteraard wat foto's gemaakt en daarna moesten we snel terug aangezien het licht in de grot rond 4 uur
uit ging en we nog minder dan een half uur de tijd hadden om terug te komen.. Gelukkig, op tijd! Daarna begon de reis terug naar het park. Onderweg waren we gestopt bij een dorpje waar we lekker wat
typische Thaise snacks hadden gekocht. Even verderop waren we weer gestopt, dit keer niet om snacks te kopen of andere dingen, maar om van de prachtige natuur te genieten. Op dat moment heerste er
smog en dat blijkt niet vaak voor te komen. De natuur was dus nog mooier dan normaal en bovendien was het ook een speciaal moment! Teruggekomen op het park was het eerst wat ik deed, douchen!! Het
was een ijs en ijs koude douche maar wat was ik blij dat ik dat kon doen na drie dagen niet gedoucht te kunnen hebben. Na de douche waren Nok en ik het eten klaar gaan maken en hadden we de hele
avond gezellig gekletst. Dag 5, 26-09-2014 Heerlijk, wat kan Nok toch goed koken zeg, een echte keukenprinses. Nok had een Thaise ei soep voor me gemaakt met Thai Fried, één van m'n favoriete
gerechten. Zodra ik thuis ben ga ik dat toch ook maar eens proberen klaar te maken, anders moet ik al dat lekkers straks veel te erg missen. Na het ontbijt hadden we de tent afgebroken, de auto
verder ingeladen en waren we naar het Songphanburi hotel gereden. Tsja, na zo'n zware week als deze heb je wel wat rust en luxe verdiend al zeg ik het zelf. Na 2 uur rijden waren we aangekomen in
Suphan Buri en waren we gaan lunchen. Na de lunch was ik de hele middag te vinden in het zwembad. Voor het avondeten waren we naar de food market gegaan. In een lange straat stonden er allemaal
kleine eettentjes. Geweldig om te zien en wat was het er druk, niet normaal! Dag 6, 27-09-2014 Zaterdag was alweer de laatste dag van het Jungle programma. In de ochtend waren Nok en ik naar een
Chinese tempel geweest. Omdat er in Thailand veel Chinezen wonen, zijn er veel van dit soort Chinese tempels te vinden. Het leek net even of ik in China was. Na dit bezoek waren we naar de
Watpasuphan tempel gegaan, de populairste tempel van Songphanburi. Ikzelf vond dit eerlijk gezegd de minst mooie tempel van wat ik de afgelopen drie weken heb bezocht hier in Thailand, maar dat mocht
de pret niet drukken! Na de twee totaal verschillende tempels bezocht te hebben, waren we naar een markt gegaan waar je werkelijk alles kon kopen. Op de markt heb ik nog wat mooie Swarovski kettingen
kunnen scoren. In de namiddag was ik terug op m'n oude vertrouwde locatie, Twin House. Op dit moment ben ik nog een beetje aan het bijkomen van mijn avontuur in de jungle en ben ik al mijn indrukken
aan het verwerken. Morgen begin ik weer aan een volgend avontuur, de Thai Boxing. Ik ben er zeker van dat ook dat een pittige week gaat worden. M'n wekker staat namelijk al om 5 uur 's ochtends en ik
heb gehoord dat ik begin met een hardloopsessie van zo'n 10 kilometer.. Wish me luck!
Allereerst wil ik zeggen dat ik het onwijs leuk vindt dat jullie mij doormiddel van mijn reisblog volgen en wil ook iedereen even bedanken voor de lieve berichten! Doet me heel goed! Inmiddels zit de
Orphanage week er alweer op. De afgelopen week heb ik vrijwilligerswerk verricht op een weeshuis. Het was een week waarin ik heb kunnen bewijzen dat ik van heel wat markten thuis ben. Zo heb ik
vloeren gemaakt, schilderwerk verricht, Assepoester gespeeld en kinderen vermaakt. Ook heb ik kunnen zien hoe het leven er in een weeshuis/opvanghuis in Thailand aan toe gaat. Indrukwekkend. Ik ben
ontzettend blij dat ik via deze weg mijn steentje heb kunnen bijdragen en kan met een voldaan gevoel dit programma afsluiten. Bovendien met een certificaat! Dag 1, 15-09-2014 Om negen uur werden we
opgepikt om voor de eerste keer naar het weeshuis/opvanghuis te gaan. De groep bestond uit 9 personen. Erg benieuwd wat me daar te wachten stond. Het was zo'n 50 minuten rijden, een lang maar
prachtig ritje door de dorpjes en langs de rivieren. Onderweg kwamen we zelfs een leguaan tegen, bizar! Dan, aangekomen in Sri Udom Orphanage, waar 270 kinderen tussen de 6-12 jaar verblijven! De
kinderen komen uit slecht gesitueerde gezinnen. De families zijn arm en leven in de Hill tribe, ver in de bergen en diep in de jungle. Eens per jaar zien de kinderen van de orphanage hun families
voor een korte periode. Mister one, de coördinator van deze week, gaf ons een rondleiding. Zo kwamen we bij een verpleging hok, langs de toiletten (onvoorstelbaar ranzig), de keuken en eetzaal, de
wasplaats, de klaslokalen, de tempel en de speelplaats. De slaapruimtes maar even overgeslagen want wat we allemaal gezien hadden, was al erg genoeg. Ik kan me niet voorstellen dat deze kinderen in
zo'n situatie, dag in dag uit, leven. Afschuwelijk. Ik vind het ook geen wonder dat de kinderen er ongelukkig uit zien.. Vanuit Nederland heb ik de halve Action meegenomen. Zo heb ik onder andere
kleurpotloden, springtouwen, stuiter ballen etc meegenomen en uitgedeeld. Uiteraard lieten ze zien erg dankbaar te zijn. Om 12 uur hadden we lunch in een nabijgelegen restaurantje. Het was een open
keuken, zoals bijna overal hier in Thailand, waar een vrouw elke middag voor de lunch verzorgde. In de ochtend kregen we een lijst met daarop een keuze uit verschillend gerechten. Ik heb voor de
Noodles met kip gekozen. Nadien teruggekeerd heb ik samen met Lucille wat rondgewandeld. Pfff, je kan je echt niet voorstellen hoe vies het is en overal waar je loopt stinkt het, bah. De meeste
kinderen waren aan het spelen en sommige waren bezig met het maken van huiswerk. Ik heb wat met de kindjes gespeeld. Het valt me tegen hoe de kinderen in omgang zijn. Hard en respectloos. Als ze het
niet met elkaar eens zijn, gooien ze dingen naar elkaar of gaan elkaar slaan. Naar mijn idee niet de beste oplossing.. Tegen drie uur zijn we terug naar Twin house vertrokken. Elke doordeweekse avond
wordt er voor de lokale bevolking een work-out georganiseerd, aerobic. Helaas kon het dit keer niet doorgaan vanwege het slechte weer.. Dag 2, 16-09-2014 De dinsdag begon met een wel heel bijzondere
bezienswaardigheid tijdens het ontbijt, namelijk een aap. Snel m'n mobiel gepakt en wat foto's gemaakt. In dit deel van Thailand zie je ze zeker niet elke dag, dus bijzonder is het zeker! Na het
ontbijt zijn we wederom naar het weeshuis/opvanghuis gegaan. Het was een zware, intensieve dag. De dag stond in het teken van het maken van een vloer. Ze willen van de nieuwe ruimte een huiswerk plek
maken. Wat een werk! Om een bak cement te maken heb je zes emmers zand nodig, halve zak betonzand, drie emmers water en als laatst nog eens zes emmers grind. Mengen maar! Na vier van deze bakken
gemaakt te hebben, was het tijd voor de lunch in het nabij gelegen restaurantje. Dit keer had ik gekozen voor de Thai Fried met groenten en kip. Na de lunch weer verder gegaan met het maken van het
beton voor de vloer. Inmiddels ben ik wat blaren en wondjes rijker. Na weer vier bakken gemaakt te hebben, was het tijd voor pauze. Lucille en ik zaten op het schoolplein en waren over de situatie
waarin deze kinderen zich bevinden aan het praten. Het enige wat of wie ze hebben is elkaar. Triest. Je kan ook duidelijk zien dat ze geen normen en waarden leren en niet 'echte' liefde krijgen en/of
kennen. Na al deze omstandigheden gezien te hebben, is het besef daar dat we ons dankbaar moeten zijn dat we niet in dezelfde situatie leven als deze kinderen hier. Elke dag drie dingen benoemen
waarvoor je je dankbaar bent en in mijn geval wat positiever in het leven staan kan ook zeker geen kwaad! Teruggekomen in Twin house stond het diner alweer klaar, heerlijk! Na het diner ben ik samen
met Took (coördinator Twin house) mee gaan doen met een goede work-out. Let's the aerobic beginnn!!! Dag 3, 17-09-2014 Zoals in Nederland hebben ook hier de kinderen op de woensdag een halve dag. Zo
hadden ook wij een halve dag vrijwilligerswerk. Ik was de dag begonnen met het schoonvegen van het plein. Ik kan je vertellen dat dat een onbegonnen klus is. Door de temperaturen die we hier elke dag
hebben, zo'n 38 graden, is het ook een ontzettend zwaar klusje. Na het vegen ben ik gaan kijken in de keuken waar de lunch werd voorbereid. Rond 11 uur is de lunchpauze al. De kinderen krijgen
uiteraard wat de pot ze schaft. Na gezien te hebben hoe het er daar aan toe gaat was het ook voor ons tijd voor de lunchpauze. Na de lunch was er tijd om of naar het zwembad te gaan of om te gaan
shoppen in Singburi. Lucille en ik waren door het centrum van Singburi gaan lopen. Zo kwamen we in de smalste straatjes terecht met overal eettentjes. Onderweg kwamen we de gekste dingen tegen zoals
nog levende padden en slangen, iewl! Wij hebben het gehouden bij een populaire Thaise snack die je overigens alleen in een bepaalde tijd van het jaar kan krijgen. Het heet iets van 'Kraja' en bestaat
uit onder andere pinda's, rijst, sesam en héél, héél veel suiker, maar wat is dat lekker zeg, mmm!!! In de avond hadden we weer een Thaise bbq en daarna een feest bij Brown house in Dang bar. Voor ik
daar was moest ik eerst even langs Twin house aangezien de sleutel in de kamer lag met de deur wel op slot, oepsiee. Uiteindelijk hadden we de sleutel terug gevonden en is dat dus goed gekomen en kon
het feestje in Dang bar beginnen. Dag 4, 18-09-2014 Donderdag, wederom een dag in Sri Udom Orphanage, waar ik de gehele ochtend bezig was geweest met verven. De kwasten die ik vanuit Nederland had
meegenomen kwamen nu dus goed van pas! Rond 12 uur was het weer tijd om neer het restaurantje te gaan voor de lunchpauze. Dit keer ging mijn keuze uit naar het recept met de big noodles met groenten,
kip en ei. Voortreffelijk! Na de lunchpauze had ik het wat rustiger aangedaan, aangezien ik barstende koppijn had.. Op een gegeven moment zag ik alle kinderen naar het plein gaan waar er een
ceremonie zou worden gegeven. Dit keer zag je toch wel veel respect, eerbied en dankbaarheid bij de kinderen. Na de ceremonie, gingen ze het volkslied oefenen. Klonk erg leuk! Rond 3 uur begonnen we
weer aan de lange autorit van een uur terug naar Twin house, waar aangekomen het diner alweer voor ons werd voorbereid, perfect. Dag 5, 19-09-2014 Vrijdag, de laatste dag alweer in het weeshuis. Wat
gaat de tijd hier toch snel. Deze dag begonnen met het maken van cement voor de nieuwe vloer. Het werktempo lag dit keer wat lager aangezien het een hele warme, zonnige dag was. Uiteraard wil dat
niet zeggen dat we niet ons best gedaan hebben, want toch hebben we weer een stuk vloer kunnen leggen. En dan, 12 uur, tijd voor de lunchpauze. Voor de laatste keer heb ik gekozen voor mijn favoriete
gerecht in dit restaurantje, de big noodles. Na de lunch waren we met de groep naar een tempel gegaan. Daar waren wel hele bijzondere exemplaren te bewonderen. Binnen de tempel stond een opgezet
wezentje wat leek op een olifantje en een hond. Dit wezentje was zeven jaar geleden gevonden bij de tempel en is daar een heilig object. Ook was er iets opgebaard wat leek op hele kleine mensjes. Dit
was 60 jaar geleden gevonden in India. Onwijs interessant allemaal en bizar om te zien. Na dit bezoek terug gegaan naar Twin House. Daar aangekomen heb ik mijn gewassen kleding opgehaald bij de
wasserette. Dat ruikt weer lekker naar roosjes en is toch wat makkelijker dan dat je het zelf met de hand doet, zeker voor dat geld, 50 bath. Ook even mijn tas ingepakt voor het komende weekend
Bangkok en voor mijn volgende programma, de jungle trekking! Bangkok weekend. De eerste indruk van Bangkok: chaos. De warmte, de vochtigheid, de enorme drukte en stank van het verkeer. De auto's en
tuktuk's vliegen werkelijk alle kanten op en verkeersregels zijn er volgens mij ook nauwelijks. Overal waar je kijkt zie je kraampjes waar allerlei etenswaren verkocht worden. Er is zoveel te zien
dat je niet eens meer weet waar je moet kijken. Maar goed, voor we in Bangkok waren hadden we eerst nog een lange tocht voor de boeg van ruim 3 uur. Rond 9 uur in de ochtend werden opgehaald door
Took die ons vervolgens naar Singburi busstation bracht. Daar aangekomen een ticket gekocht om per bus naar het busstation van Bangkok te gaan. Het was me nogal een hobbelige en lange rit. Oké, en
dan, na 2 uur aangekomen op het station moesten we op zoek naar een taxi. Dat was me nog best een lastige klus maar uiteindelijk gelukt! De chatuchak markt, oftewel de zondag markt was onze eerste
bestemming. De markt wordt beschouwd als een van de grootste ter wereld en heeft als bijnaam "de moeder van alle markten". Na wat rondgelopen te hebben zijn we naar de MBK markt gegaan. Het MBK
Center is een van de bekendste shoppingmalls in Bangkok. Na het shoppen hebben we dit keer geen taxi gepakt maar zijn we zelf de uitdaging aangegaan om onze volgende bestemming te vinden, Baiyoke Sky
Bangkok. Door de meest smalste en vieze steegjes gelopen te hebben, waren we na drie kwartier lopen aangekomen bij het enorm hoge gebouw, de hoogste van Zuidoost-Azië. Op de hoogste verdieping heb je
dan ook een prachtig uitzicht over de stad. Genieten! Hierna zijn we wederom op zoek gegaan naar een taxi die ons naar Khao San Road wilde brengen. Deze straat staat bekend om de backpackers. Wat wel
leuk is om te weten is dat Khao San, 'onbewerkte rijst' betekend in het Thais. Voordat dit de toeristische trekpleister werd was de straat een belangrijke rijstmarkt in Bangkok. Nu kun je hier dus
uitstekend shoppen, uitgaan en nieuwe travelers ontmoeten. Lucille en ik hebben in deze straat goed ons geld uit kunnen gegeven. Uiteraard moesten we ook op zoek gaan naar een slaapplek. Gelukkig heb
je hier keuze zat dus ook dat was gelukt. We verbleven in Kawin Place Guesthouse, netjes hostel gelegen aan de drukke Khao San Road. De volgende dag begonnen we met het zoeken naar een restaurantje
waar we konden ontbijten. Uiteindelijk een restaurant gevonden met een lopend buffet. Na het ontbijt wilde we graag de river cruise door Bangkok maken maar helaas hebben we niet de juiste cruise
kunnen vinden dus bedachten we een ander plan Chinatown. Maar ook dat was hem niet geworden. Toen we de plattegrond van Bangkok aan het uitstippelen waren hoe we naar Chinatown moesten lopen kwam er
een thai naar ons toegelopen die ons wel wilde helpen. Hij vertelde ons dat alles gesloten is op zondag dus dat het niet zo bijzonder is om dat te bezoeken. De man hielp ons met het bedenken van wat
dan leuk is om te bezoeken. We besloten om naar de grand palace, Wat Prakaew, te lopen. Ondanks de uitleg was dat toch lastiger te vinden dan gedacht.. Je zult wel denken, vrouwen en kaartlezen, dat
werkt niet samen maar volgens ons lag het daar niet aan! Bangkok is zo onwijs groot en hectisch dat je het soms even niet meer weet. Bovendien is het niet heel toerist vriendelijk aangezien alles in
het Thais geschreven staat. Voor de Europeanen is dat nogal lastig borden lezen.. Op een gegeven moment liep er weer iemand naar ons toe die wel een goed idee had voor ons. Hij maakte een leuk plan
voor ons om het een en ander aan toeristische attracties te bewonderen. Vervolgens bracht hij ons naar een Tuk Tuk die om de hoek van de straat stond. Oké Dais, dacht ik, goed opletten nu en
duidelijke afspraken want dit is dus een truc waarvoor iedereen je waarschuwt. Maar goed, voor 20 bath per persoon werden we naar onder andere de Wat Indharavihan gebracht en Marble Temple. Allemaal
ontzettend mooi om te zien. Toch bleef ik me elke keer weer afvragen hoe het kan een privé chauffeur te hebben die je van de ene naar de andere bestemming brengt voor dat geld.. Maar goed, zo hebben
we wel heel wat van Bangkok kunnen zien en hoefde we tenminste niet zelf door de grote stad te slenteren. Na heel wat bezienswaardigheden bezocht te hebben, reed de chauffeur naar een factory. Ja
hoor, dit was dus zo'n bedrijf waarmee de Tuk Tuk samenwerkte. Toch maar even naar binnen gegaan maar uiteraard niks gekocht! Vervolgens wilde de chauffeur ons naar een andere factory brengen. Ik was
het daar niet mee eens en eiste dat hij ons terug zou brengen naar de plek waar we waren opgestapt. Na heel wat gezeur van zijn kant bracht hij ons dan eindelijk terug, yes! Aangekomen op de plaats
van bestemming zwaren we naar de Khao San Road gelopen om nog even de laatste souvenirs te kopen. Inmiddels was het alweer 2 uur en dus tijd om terug te keren naar Twin house want er stond ons weer
een lange reis tegemoet. Ruim 4 uur verder waren we eindelijk terug. Op dit moment ben ik even aan het bijkomen van mijn avontuur in Bangkok en dan begint morgen mijn volgende avontuur weer, de
Jungle trekking in Supanburi. De gehele week ga ik 'Back to basic' en zal dus onbereikbaar zijn.. Een dikke kus vanuit Thailand!
Inmiddels zit de Siam Culture introductieweek er alweer op. Aangezien het drukke hoofdseizoen net achter de rug is, waren er voor deze week maar drie andere deelnemers, Lucille, een Franse meid,
tevens mijn kamergenoot en Tim en Xenia, beide van Duitsland. Wat dat à gaat prima, zo'n kleine groep. Nok, de coördinator voor de cultuur week, gaf ons, voordat we op weg gingen naar de eerste
bezienswaardigheden, een aantal do's en dont's zoals dat je altijd je schoenen of slippers uit moet doen als je ergens maar binnen gaat en dat wanneer je een tempel bezoekt, je altijd je schouders en
knieën moet bedekken. Belangrijke informatie dus! Dag 1, 8-09-2014 Maandag begon de introductieweek. We begonnen de dag met een kleine wandeling richting het dorp van waar we verblijven, Tha-kan.
Eenmaal aangekomen in het dorpje kregen we de gelegenheid het een en ander in een (kleine) supermarkt te kopen. Na wat inkopen zijn we naar de Wat phikkunthong tempel gegaan. Hier is een enorm grote
Boeddha te zien die je al van verre kunt spotten. Dit is de grootse, zittende Boeddha die ze in Thailand hebben, 42 meter hoog en 23 meter breed. Nok legde ons uit hoe je Boeddha moet eren. Je neemt
wierookstokjes en bloemen, en gaat op je knieën zitten en doet een wens. Dan zet je de wierookstokjes in een grote pot en legt de bloemen bij de Boeddha. Vervolgens ga je weer op je knieën zitten en
buig je drie keer: een keer voor Boeddha, een keer voor de lessen die we van Boeddha leren en een keer voor alle monniken. Vervolgens plak je gouden blaadjes op de Boeddha. Ook dat brengt geluk. Na
dit bezoek zijn we verder gegaan naar een prachtige, rustgevende plek waar werden verwend met uiteraard Thaise gerechten. Na de lunch zijn we verder gegaan naar Singburi shopping center en terug bij
Brown House kregen we een Thaise les van ongeveer één uur. Zo leerden we wat basics, onder andere: hallo - sa wad dee kaa, bedankt - khob khun kaa en in het Thais tellen. Rond vijf uur stond het
buffet voor ons klaar waarmee we ons buikje weer goed mee konden vullen. Na het diner hoorde we in ene heel wat lawaai onze kant op komen. Wat bleek, de kinderen van de lokale school kwamen een
traditionele Thaise welkomst dans voor ons uitvoeren. Na de voorstelling vroegen ze ons ook om te dansen. Zeer indrukwekkend. Dag 2, 9-09-2014 De dinsdag stond in het teken van Ayutthaya. Na het
ontbijt zijn we naar Ayutthaya gereden, zo'n 1,5 uur rijden van Brown House. Ayutthaya was in 1350 de hoofdstad van het koninkrijk. Voordat we alle tempel hier gingen bezoeken, zijn we eerst naar een
olifanten paradijs gegaan. Vanaf dit moment ben ik verliefd geworden op deze dieren. De olifanten zijn in Thailand zeer belangrijk. Het dier vormt namelijk het symbool van koningklijkheid. Na deze
attractie zijn we naar de eerste tempel van vandaag gegaan, phra mongkhon bopit. Voor lunch zijn we naar een restaurant gereden, gelegen aan de rivier. Wederom stonden er heerlijke gerechten op ons
te wachten. Na lunch nog twee andere tempels bezocht waaronder de meest belangrijke tempel van Ayutthaya, de Wat Phra Mahathat. Na deze bezienswaardigheden zijn we naar de floating market gegaan,
oftewel de drijvende markt. Hier wat tijd gehad om te shoppen. Voor diner terug gegaan naar het restaurant gelegen aan de rivier, dit keer met wat Thaise visgerechten. Dag 3, 10-09-2014 De woensdag
begon met het maken van armbandjes van kokosnoot en vervolgens met een kookles. Als voorgerecht een Papaya salade gemaakt en als hoofdgerecht de populaire Thai Fried Noodle. Heeeeeeerlijk, al zeg ik
het zelf! Na de lunch op naar Singburi center waar ik een heerlijke, naja, toch ook wel een beetje een pijnlijke, Thaise massage heb gehad. Ook naar het zwembad van Singburi geweest, waar ik voor het
eerste wat andere vrijwilligers die op dit moment in Twin Hause verblijven, heb leren kennen. Voor het diner stond ons een Thaise barbecue te wachten. Dag 4, 11-09-2014 Donderdag gingen we 's
ochtends naar een lokale school waar we een klasje hebben bezocht van kinderen met een leeftijd van 3 jaar. Wat een schatjes! Daarna zijn we naar een Hero Monument gegaan en gingen we naar een plek
waar veel handenarbeid verricht werd. Zo werd er geborduurd, hout bewerkt en geweven. Knap om te zien hoe ze dat allemaal deden en dat in de enorme hitte met enkel wat ventilatoren om het wat
aangenamer te maken.'s Middags gingen we weer naar tempel waar een enorme recling Boeddha te vinden was, de Wat Phra Non Jaksi tempel. Hier vind je de grootste indoor Boeddha van zo'n 46 meter lang.
Na het bezoek aan de tempel zijn we naar een grote food market gegaan. Dag 5, 12-09-2014 Vrijdag was al weer de laatste officiële dag van de Siam Culture introductieweek. 's Ochtends was het monkey
time! Na ongeveer een uur rijden kwamen we aan in het dorp van de apen, de Monkey Temple, Phra Prang Sam Yot. In en om de tempel waren werkelijk overal aapjes! De spullen moesten we veilig in de
truck achterlaten, want de apen konden nogal hebberig zijn en in je tas gaan graaien of sieraden stelen. Lopend rond de tempel begonnen ze op je te klimmen. Dat leverde leuke foto momenten op. Ik
vond dit een geweldige ervaring en had dit zeker niet willen missen! Toen was het tijd voor de lunch. We gingen lunchen bij een tentje waar we op kussens op de grond zaten. Leuk! 's Middags was het
tijd voor het laatste tempel bezoek, Wat Phra Phutthabat. Erg mooi tempelcomplex met een grappig concept met de drie trappen: een stond voor 'life', een voor 'love' en een voor 'luck'. Je kon een van
de trappen kiezen. Ik heb gekozen voor het geluk! Daarna kwamen we bij een enorme rij met klokken aan. Met een stok moest je op alle klokken slaan wat een flink geluid gaf. Nadat je dit gedaan hebt,
kom je in de hemel. Doen dus! Vandaag (zaterdag, 13-09-2014) zijn Lucille en ik 's ochtends overgeplaatst naar Twin House. Nadat we ons een beetje gesetteld hadden in ons nieuwe onderkomen, hadden we
een fietstochtje langs de rivier gemaakt en waren we naar het centrum gefietst hier 10 minuten vandaan. Het is een mooie omgeving. Onderweg kwamen we een eettentje tegen waar we een heeeerlijk lunch
hebben genuttigd. Voor 20 bath, dat is ongeveer 45 cent, hebben we de populaire Pad Thai gegeten, mmmmmm! Verder dit weekend een beetje relaxen en wennen aan onze nieuwe omgeving en Lucille en ik
gaan ook even uitzoeken hoe en wat voor een weekend Bangkok waar we van plan zijn volgend weekend naar toe te gaan, spannend! Maandag start er een nieuw programma, de Orphanage Effort Inburi, oftewel
dan start ik met het vrijwilligerswerk. Ik ben erg benieuwd wat me daar allemaal te wachten staat! Khob khun kaa voor het lezen van mijn blog! La-gon! P.s. Het WiFi netwerk is hier niet optimaal dus
ik kan helaas geen foto's uploaden...
Na een reis van zo'n 15 uur ben in aangekomen op de plaats van bestemming. Wat is het hier prachtig zeg, ongelooflijk, heb er nog even geen andere woorden voor. De reis naar de accommodatie toe is
uitstekend verlopen. Nadat ik geland was op de luchthaven van Bangkok, ging alles vlekkeloos. Ik liep lekker mee met de hele groep en zo wees het de weg vanzelf. Gelukkig stond de pick-up in Bangkok
mij op te wachten. Was nog wel een hele klus om bij hem te komen aangezien het vliegveld van Bangkok zo onwijs groot is, maar het is me gelukt! Samen zijn we in de bus gestapt die ons bracht naar
Bangkok centraal, waar ik daar zelf op een andere bus moest stappen die mij bracht naar het busstation van singburi. Opnieuw zou er een pick-up voor mij klaar staan, maar dan ging minder soepel dan
bij de eerste. Er stond namelijk niemand. Okeeee dacht ik, wat nu? Geen paniek, uiteindelijk komt het goed. En het kwam ook goed. Eerder die dag had ik de naam en het telefoonnummer gekregen van
degene die mij zou komen ophalen op het busstation. Ik had een lokale bewoner gevonden die voor mij het nummer wilde bellen. Na een aantal keer proberen kreeg ze iemand te pakken en die vertelde haar
dat er iemand onderweg was op mij op te halen, godzijgdank! Alles op z'n tijd hier! Na een half uur wachten kwam er inderdaad iemand en samen zijn we naar de accommodatie gegaan waar ik het meest van
de tijd zal verblijven. Ik verblijf in het vrijwilligerscentra, Brown House, in het dorpje Tha-kan, op ongeveer 10 kilometer van singburi. Simpel kamertje, met twee stapelbedden, een badkamer met wc
en douche (koud water) en ventilator. Op dit moment lig ik nog alleen op de kamer aangezien sommige aan het eind van hun eerste project zitten en in het weekend weer terug keren naar het
vrijwilligerscentra en de andere worden morgen op het vliegveld opgehaald. Het zal bovendien niet druk worden, zeker niet de eerste week, begin september schijnt altijd een rustige periode te zijn.
Toen ik hier aankwam, kreeg ik direct de eerste maaltijd aangeboden, een rijsttafel. Oooh, wat smaakt de rijst hier lekker zeg, niet te beschrijven, maar heel anders dan dat je in Nederland of waar
dan ook gewend bent. De eerste maaltijd net genuttigd, kwam de volgende er al aan, een pasta gerecht, uiteraard ook heerlijk en heel anders dan normaal. Dat eten zit dus wel goed hier. Maandag zal
mijn eerste deel van het programma beginnen, de introductie week, Siam culture week, waarin we onder andere de groep gaan leren kennen, de Thaise cultuur en gewoontes en uiteraard verschillende
bezienswaardigheden gaan bezoeken. Ik zeg goed vooruitzicht!
De afgelopen week was een week vol leuke verassingen. Op deze manier kom je er achter wie je dierbare zijn. Erg speciaal om te weten dat er zoveel mensen aan je denken en van je houden. En nu... Daar
ga ik dan, het grote avontuur tegemoet. Ontzettend spannend maar wat heb ik er veel zin in zeg, wauw. Op dit moment zit ik te wachten tot ik het vliegtuig in mag. Wat een mensen zeg, ongelooflijk dat
dat allemaal het vliegtuig in gaat. Er wordt verwacht dat we over 5 minuten gaan beginnen met boarden, dus ik ga nu weer even goed opletten. Ik zeg let's go en tot in Thailand!!!
